Ku dorosłości

Kiedy puszczasz moją dłoń

rozpadam się w tysiące kropel

tęsknoty

Panie

jak może istnieć

cień bez swej istoty?

czyż się w nicość

nie przemieni?

Tak dusza 

prosi o słodkie wspomnienie

Twej miłości

duch mój skruszony

u stóp krzyża

pragnie znaleźć ukojenie 

tak cierpiało 

Twoje serce

gdyś spoglądał za karta

mojej obojętności?