Skandalicznie dobry Bóg

«Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju» Łk 23, 43

Chciałabym dzisiaj zabrać Cię na Golgotę, abyśmy razem mogli przyjrzeć się skandalicznie dobremu Bogu. Posłużą nam ku temu dwie osoby, niczym dwie figury: Judasza i Dobrego Łotra. Po co tam pójdziemy? Aby przyjrzeć się ostatnim chwilom ziemskiego życia człowieka. Aby dostrzec w czym tkwi moc zbawcza. W rękach dobrego człowieka, czy w ukrzyżowanych dłoniach Chrystusa? 

Z pewnością powiesz, że Judasz nie jest przykładem dobrego człowieka.  Święty Jan Ewangelista nie pozostawia wątpliwości:

"Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?»  Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano." J 12, 4-6

Ja jednak trwam przy swoim. Czyż Judasz nie wierzył w sprawczą moc swoich dłoni? W to co teraz człowiek nazywa: mi się to należy? Przecież Judasz był w ścisłym gronie dwunastu. W jego mniemaniu, elitarnym klubie najlepszych. Przecież dwunastu, w tym Judasz,  w imię Pana uzdrawiało i wyrzucało złe duchy.  Oni dla Boga zostawili wszystko więc coś im się od Boga przecież należy: "Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy." Mk 9, 34. Przyjacielu, czy to dla nas współczesnych, takie obce?

A teraz wrócimy na Golgotę. Spójrzmy co z tego dobra uczynionego ludzką ręką pozostało. Dwie belki krzyża. Śmierć Niewinnego. I dwóch łotrów, w których możemy odnaleźć siebie. Po lewej ten, który mimo przybitych dłoni, nadal hardo wierzy w samozbawienie. Zaś po prawej, ten  który jest świadomy pustych, gdyż grzesznych dłoni. Zgadnij, którego dłonie Pan szczodrze wyplenił swoim miłosierdziem?